Kliknij tutaj --> 🏅 szybki i zwrotny samolot wojskowy

Samolot Wojskowy Odrzutowiec Napęd Światła Dźwięki Niebieski. Gratka dla młodych fanów lotnictwa. Przedstawiamy niebieski samolot w złote pasy. Dopracowany wygląd zabawki, przypomina jej realny odpowiednik, z pewnością sprawi, że rodzeństwo i rodzice z chęcią włączą się do wspólnej rozrywki. Ten model nie tylko posłuży Pobierz Samolot wojskowy stockowe efekty dźwiękowe. Hałaśliwy szybki efekt dźwiękowy pracującego śmigłowca Rotor Autor Vadisound. 00:13 110 BPM. JAS-39C/D Gripen. Swoistym wyjątkiem jest tutaj JAS-39C/D Gripen – samolot najcięższy i dysponujący z pewnością największymi możliwościami ze wszystkich lekkich myśliwców na świecie. Choć dziś, Gripen jest maszyną wielozadaniową, to jednak jest (przynajmniej przez część ekspertów) nadal klasyfikowany jako lekki myśliwiec. Robię dla was samolot który lata około 30 metrów ja osobiscie takim żucałem i jestem przekonany, że wam też się uda Wojskowy samolot transportowy , wojskowy samolot transportowy lub airlifter jest wojskowy należący samolot transportowy używany do wsparcia operacji wojskowych przez drogą powietrzną żołnierzy i sprzętu wojskowego. Samoloty transportowe mają kluczowe znaczenie dla utrzymania linii zaopatrzeniowych do wysuniętych baz , do których Site De Rencontre Entierement Gratuit En France. Tuż przed wybuchem II wojny światowej Polska dysponowała już prototypami naprawdę nowoczesnych i groźnych dla Niemców samolotów. Nie zdążyliśmy rozpocząć produkcji Dwusilnikowy, potężnie uzbrojony samolot pościgowy PZL-38 „Wilk” miał całkowicie zastąpić przestarzałe myśliwce PZL P11. Był to projekt naprawdę nowatorski. „Wilk” był jednym z pierwszych samolotów o charakterze realnie wielozadaniowym - mógł służyć zarówno jako myśliwiec, jak i lekki samolot bombowy lub nawet (nowość wówczas) szturmowy. Dwa prototypy powstały już w 1937 r., jednak chwilę wcześniej w Tatrach zginął inż. Stanisław Nowkuński, główny projektant maszyny, co spowodowało opóźnienie dalszych prac. Do 1939 r. nierozwiązany pozostawał przede wszystkim problem doboru odpowiednich silników - ukończenie rozwojowej, wystarczająco mocnej wersji silnika PZL Foka uniemożliwiła II wojna światowa. W 1939 r. był też już gotowy projekt lekkiego myśliwca PZL-50 „Jastrząb”. Tu również podstawowym problemem uniemożliwiającym szybkie rozpoczęcie produkcji był brak odpowiedniego silnika, w wersji prototypowej z silnikiem Bristol Mercury VIII „Jastrząb” miał problem nawet z „wejściem na ogon” bombowca „Łoś”. Ostatnim z najciekawszych projektów polskiego lotnictwa wojskowego z przedednia wojny był lekki bombowiec PZL-46 „Sum”. W tym wypadku udało się efektywnie zakończyć próby prototypów, samolot okazał się szybki i zwrotny, a armia zamówiła w PZL najpierw 160 egzemplarzy, by następnie zwiększyć zamówienie aż do 300 sztuk. Już w 1939 r. zmieniono jednak priorytety zamówień - pierwszeństwo w produkcji miały mieć samoloty myśliwskie. Właśnie dlatego do wybuchu wojny nie zdążył powstać ani jeden seryjny egzemplarz „Suma”. TECHNICY TEŻ ĆWICZĄ NA ALASCE 2012-06-11 Ćwiczenia Distant Frontier i Red Flag to nie tylko trening dla pilotów. Na równi z nimi uczestniczą w obu przedsięwzięciach technicy. Pracują z prawdziwym uzbrojeniem! Na lotnisko my, technicy Klucza Eksploatacji Uzbrojenia Lotniczego (KEUL), przybywamy o godzinie jeszcze przed technikami samolotów. Środki bojowe już na nas czekają. Start pierwszego samolotu zaplanowano na godzinę ale wiemy, że piloci pojawią się wcześniej. Mamy więc czas na przygotowanie samolotów. W pierwszym wylocie każda maszyna ma być uzbrojona w dwie bomby GBU-12, 150 sztuk nabojów do działka i 15 flar. Musimy zatem podwiesić w sumie tuzin bomb, załadować 900 sztuk nabojów kalibru 20 milimetrów i zamontować 6 „kontenerów” z flarami. Kończymy kawę i wymieniamy uprzejmości z kolegami z Klucza Zespołu Przygotowania i Elaboracji Rakiet (KZPiER), którzy dowieźli amunicję. I ruszamy do pracy. W czasie inspekcji przywiezionych środków bojowych przy samolotach pojawiają się technicy specjalności Crew Chief (CC), dla wykonania czynności niezbędnych do wypuszczenia samolotu w powietrze. Dowódca klucza postanowił, by na 4 samoloty załadować dodatkowe 150 sztuk amunicji. Uzbrajanie „Jastrzębi” idzie nam sprawnie. To dlatego, że doświadczenie już mamy –spore i przywiezione z kraju – choć to samo doświadczenie podpowiada nam, że niekiedy coś się potrafi zaciąć i zakleszczyć. Ale poranna dobra passa trwa; po 45 minutach ostatnia łuska trafia z LALS’a (ang. Linkless Amunition Loading System) do systemu zasilania działka na samolocie. Nie wszyscy byli zaangażowani w ładowanie amunicji, więc równolegle załadowali flary i przygotowali belki do podwieszenia bomb WWP (ang. Wing Weapon Pylon). Teraz przesiadamy się na wózki MJ-1 i zaczynamy podwieszanie bomb. Do tego potrzebni są już wszyscy – łącznie 13 żołnierzy. Nawet jeśli w danej chwili nie wykonują żadnej czynności, to kontrolują kolegów i czuwają nad ich bezpieczeństwem. Tu dobra passa dobiega końca – odnotowujemy drobny defekt, którego nie zdążymy usunąć. Dlatego dwie bomby zostają na przyczepie MJ-1. Dalsza część uzbrajania przebiega sprawnie i po 50 minutach meldujemy gotowość samolotów do wylotu. Teraz następuje faza oczekiwania. Najpierw na pilotów – z którymi konsultujemy i potwierdzamy ustawienia zapalników bomb – a później na start. Tuż przed startem dwóch techników uzbrojenia udaje się na płaszczyznę, na której wykonują ostatnią kontrolę samolotu przed wykołowaniem na drogę startową. W jej trakcie usuwają ostatnie zabezpieczenia ze wszystkich środków bojowych przenoszonych przez myśliwiec. Dla technika start samolotu oznacza zwykle chwilę przerwy i odpoczynku. Jednak nie dzisiaj. W kilka minut po starcie ostatniego samolotu na płaszczyznę zostaje przyciągnięty kolejny myśliwiec. Choć pierwszy wylot dopiero się zaczął, ruszamy z przygotowaniami do drugiego wylotu. Musimy zmienić konfigurację tego samolotu w taki sposób, aby móc podwiesić na nim aż 6 bomb Mk – 82. Część pracy była już wykonana – nam ostało podwiesić belki TER (ang. Triple Ejector Rack) oraz wykonać sprawdzenie, pozwalające upewnić się, że zamocowany sprzęt jest sprawny. Czynności te zajmują nam zaledwie 25 minut. Równolegle na płaszczyźnie pojawiają się kolejne środki bojowe. 8 bomby Mk – 82 na jednej platformie robi na wszystkich większe wrażenie niż dużo potężniejsze, ale osamotnione na platformie dwie bomby GBU-24. Wszystkie te bomby trafią na trzy samoloty – dwa z nich są jeszcze w powietrzu; trzeci właśnie został przygotowany. Praca wre, choć „uzbrojeńców” jest ciągle o dwóch mniej. Technicy, którzy przeprowadzali ostatnią kontrolę przed wykołowaniem na drogę startową, udali się od razu na drugą płaszczyznę, gdzie czekają na powrót samolotów. Tam zabezpieczą wszystkie systemy uzbrojenia i ewentualnie niewykorzystane środki, z którymi samoloty wrócą do bazy. 11 osób to jednak wciąż dużo i o samolot wraz z sześcioma bombami dumnie prezentuje się na płaszczyźnie. Przyciąga uwagę pracujących na lotnisku żołnierzy, w ciągu godziny około 50 osób robi pamiątkowe zdjęcia tego samolotu. Sesja zdjęciowa to chwilowy przerywnik, bo tuż przed południem dostajemy informację, że pierwsze samoloty wracają z wylotu na poligon. Pół godziny później silnik wyłącza ostatni z 6 „Jastrzębi”. A my zaczynamy przygotowanie samolotów do drugiego wylotu. Gdy zbieramy informacje od pilotów o ewentualnych usterkach i problemach, między samolotami już krążą cysterny z paliwem. Technicy CC wykonują obsługi, a specjaliści uzbrojenia liczą zużyte przez pilotów środki bojowe. Z niektórych samolotów musimy rozładować pozostałą amunicję. Na wszystkich uzupełniamy zapas flar. A na platformie czekają cztery bomby, które trzeba podwiesić na samolotach. Czas mamy tylko do godziny 14:30 – musimy zdążyć na 50 minut przed zaplanowanym startem. KEUL znów w komplecie i dzięki temu, mimo drobnych problemów, o 14 samoloty są już przygotowane. Sytuacja na chwilę uspokaja – znów oddelegowujemy dwóch kolegów do kontroli i oczekujemy na przybycie pilotów. O 14:20 na strefie robi się głośno i tak będzie przez najbliższą godzinę. Uruchamiane są kolejne samoloty, by po kilku minutach przygotowań opuścić strefę, pokołować i zaliczyć ostatnią kontrolę. Gdy na strefie zostają uruchomione ostatnie dwa samoloty biorące udział w drugim wylocie, na oddalonym o półtora kilometra początku pasa widzimy start pierwszej pary. Na niecałą godzinę na strefie znów robi się cicho i spokojnie – to dla nas czas na powtórne sprawdzenie zebranych danych o zużyciu środków, krótką analizę wykonanej pracy, ale także na luźne rozmowy przy drugim śniadaniu, na które wcześniej nie mogliśmy sobie pozwolić. Począwszy od 16:20 w ciągu 40 minut lądują wszystkie F-16. Teraz też wszyscy spieszą z obsługami i rozbrojeniem samolotów, ale już tylko po to, by zdążyć na kolację – dla niektórych jedyny ciepły posiłek tego dnia. Pracy zbyt wiele nie ma, bo piloci zrzucili wszystkie bomby. Więc tylko rozładowujemy działka pokładowe, demontujemy flary z samolotów, rozliczamy zużycie środków, oddajemy pozostałość kolegom z ZPiER i zabezpieczamy sprzęt na noc. Z lotniska wyjeżdżamy o Po jedenastu godzinach. por. Tadeusz FORYSZEWSKI Foto : por. Tadeusz FORYSZEWSKI Ten amerykański projekt powstał po raz pierwszy w bezpośrednim następstwie II wojny światowej. USA potrzebowały poddźwiękowego bombowca strategicznego dalekiego zasięgu, zdolnego do dostarczenia ogromnej ilości amunicji, konwencjonalnej lub nuklearnej, na pozycje wroga głęboko w ich przestrzeni powietrznej. Rezultatem był Boeing B-52 Stratofortress, samolot wojny wietnamskiej tak potężny i wszechstronny, że pozostaje w służbie do dnia pięcioosobową załogą samolot B-52 uzyskuje moc z ośmiu silników turboodrzutowych Pratt& Whitney TF33, z których każdy wytwarza 17 000 lbf. Wynik netto to prędkość maksymalna 650 mil na godzinę przy maksymalnym zasięgu prawie 9000 mil bez tankowania. Uzbrojenie jest równie przerażające, około 70 000 funtów wszelkiego rodzaju broni, w tym bomb, min, pocisków, a nawet broni jądrowej. Dodaj do tego zaawansowaną i stale ulepszaną awionikę, a w rezultacie uzyskasz niemal idealną platformę do trafiania w cele NVA wszędzie tam, gdzie zostały amerykański samolot, McDonnell Douglas f-4 Phantom II to dwumiejscowy, dwusilnikowy, naddźwiękowy samolot odrzutowy dalekiego zasięgu. Działa równie dobrze jak myśliwiec przechwytujący lub myśliwiec-bombowiec. F-4 Phantom II, pierwotnie opracowany dla United States Navy do służby lotniskowców, widział wiele akcji podczas wojny w wycofano się ze służby w USA, spojrzenie na liczby wskazuje, że F-4 Phantom II był siłą, z którą należy się liczyć na niebie Azji Południowo-Wschodniej. Napędzany dwoma Sprężarkowymi turboodrzutami General Electric J79, prędkość maksymalna f-4 była wciąż imponującym Machem Dzięki zasięgowi bojowemu wynoszącemu 585 Mil doskonale sprawdził się zarówno w roli przechwytującego, jak i uderzeniowego. Wiele z wietnamskich F-4 nie nosiło broni obronnej, takiej jak karabiny maszynowe lub armaty, ale nadrabiały to ogromną ładownością pocisków w różnych modelach lub konfiguracjach. Niezależnie od misji, f-4 Phantom II jest nadal imponującym F-105 Thunderchief zadebiutował tuż przed pełnym zaangażowaniem USA w wojnę w Wietnamie w 1958 roku. Zaprojektowany, aby zastąpić starzejące się myśliwce F-86 Sabre, które były jeszcze w służbie w siłach amerykańskich i australijskich, F-105 był dużym krokiem naprzód na swój zbudowali F-105 w oparciu o ugruntowany napęd: silnik Turbodoładowany Pratt& Whitney J75. Prędkość maksymalna F-105 Mach jest nadal konkurencyjna wśród obecnych samolotów myśliwskich. Uzbrojenie też nie było garbate. 20 mm armata M61A1 Vulcan w nosie uzupełniała zestaw bomb i pocisków, które można było przymocować do dowolnego z 5 punktów twardych pod samolotem, w tym do wewnętrznej komory bombowej. Tak więc, niezależnie od tego, czy są wyposażone w pociski, takie jak AIM-9 Sidewider, czy bomby do bliskiego wsparcia naziemnego, F-105 był dużym krokiem naprzód w tym, czym mogłyby być samoloty i ich sojusznicy nie byli jedynymi siłami w Wietnamie, które dysponowały najwyższej klasy myśliwcem odrzutowym. Po raz pierwszy wprowadzony w 1959 roku i zaprojektowany i wyprodukowany przez Związek Radziecki, MiG-21 „Fishbed” był groźnym przez pilotów „Balalaika” ze względu na dziwne podobieństwo do instrumentu muzycznego, MiG-21 stanowi granicę między myśliwcami odrzutowymi drugiej i trzeciej generacji. Tak więc, chociaż specyfikacje i uzbrojenie są różne, na ogół MiG-21 Z wojny wietnamskiej były napędzane przez pojedynczy silnik Tumansky R25 – 300 zdolny do dopalania. Osiągały One prędkość maksymalną Macha i zasięg serwisowy 751 Mil. Uzbrojony w armatę 23 mm GSH-23, MiG-21 mógł przenosić pociski rakietowe lub wyrzutnie rakietowe, w zależności od konfiguracji i pożądanego zasięgu ładunku. Samoloty te spisywały się tak dobrze, że Wietnamskie ludowe Siły Powietrzne nie wycofały ich w pełni do 2015 roku—co świadczy o konstrukcji i o wielu nazwach, Lockheed AC-130 jest rodzajem samolotu wojskowego rzadko spotykanego w przestworzach: opancerzonym myśliwcem dalekiego zasięgu. Wersja samolotu transportowego C-130 Hercules, również zaprojektowana przez Lockheed, AC-130 była przerażającym widokiem na każde pole bitwy. Zwłaszcza, jeśli byłeś wrogim wojownikiem. Koszulka C-130! Sprawdź te w różnych kolorach, jak również innych samolotów. C-130 ma ogromną ładowność—do 45 000 funtów w niektórych konfiguracjach—A AC-130 wykorzystał to, aby dostarczyć ogromną siłę ognia do celów naziemnych. Uzbrojenie wahało się od standardowych karabinów maszynowych i mini dział, przez M61 20mm Vulcan armaty, po pełnowymiarowe kawałki artylerii zamontowane w brzuchu samolotu do użytku na nieszczęsnych celów poniżej. Broń ta pozwalała również na szeroki wachlarz systemów łączności, radarów oraz dowodzenia i kontroli. Zapewniając przejrzystą komunikację i przechwytywanie sygnałów wroga, systemy te mogłyby pomóc odwrócić losy bitwy. planowany na emeryturę, ten samolot wojny w Wietnamie dostał nową dzierżawę życia, gdy jego unikalne możliwości okazały się idealne do niedawnych konfliktów w Iraku i Afganistanie. Wydaje się, że te potężne ptaki wojenne mogą latać jeszcze przez jakiś czas. McDonnell F-101 Voodoo McDonnell F-101 Voodoo 10 sierpnia 1956. NASA McDonnell ma długą, dziwną historię, która doprowadziła do jego roli w wojnie w Wietnamie, co jest częścią jego wyjątkowego uroku. Ponadto wydarzenia te bezpośrednio przyczyniły się do jego skuteczności w tym konflikcie. początkowo pomyślany w 1950 roku jako odrzutowy bombowiec eskortowy lub myśliwiec penetracyjny, F-101 został zaprojektowany z myślą o szybkości i wytrzymałości. Przez pewien czas ptak ten posiadał szereg rekordów dla najszybszych samolotów z napędem odrzutowym. Jego dalszy rozwój, do końca lat 50., przybrał mroczniejszy obrót. McDonnell zaczął wyobrażać sobie F-101 jako uzbrojony bombowiec myśliwski dostarczający taktyczne pociski nuklearne do celów wroga. na szczęście nigdy do tego nie doszło, A F-101 Voodoo zamiast tego znalazł niszę w Wietnamie jako Aicraft zwiadowczy, robiąc zdjęcia pozycji wroga, a następnie szybko krzycząc z drogi. F-101 świetnie sprawdził się w tej roli, kontynuując służbę w USAF do 1979 roku. Lockheed P-3 Orion Air Force by April McDonald wojna w Wietnamie jest zazwyczaj pamiętany jako konflikt naziemny z elementem powietrznym—rzadko jest dużo myśli o operacjach morskich wokół wojny. Ale zdarzały się, były ważne, a LOCKHEED P-3 Orion odegrał w nich znaczącą rolę. czterosilnikowy turbośmigłowy samolot obserwacyjny przeznaczony do zwalczania okrętów podwodnych i misji nadzoru morskiego, P-3 Orion jest oparty na komercyjnym samolocie L-188 Electra. Udało mu się to w tej roli-tak, że pozostaje w służbie US Navy do dnia dzisiejszego. w Wietnamie P-3 „Orion” brał udział w intensywnych akcjach podczas operacji Market Time, dążąc do odcięcia zaopatrzenia drogą morską dla Viet Cong i innych sił wroga. Podczas gdy P-3 Orion spędzał większość czasu latając z baz na Filipinach i Wietnamie nad przybrzeżnymi wodami tego ostatniego kraju, sporadycznie brał udział w misjach „stóp suchych” nad lądem. Z tylko jedną stratą bojową podczas tej delikatnej operacji, P-3 Orion jest jednym z niedoskonałych bohaterów wojny wietnamskiej. Lockheed U-2 US Air Force by Staff Sgt. Eric Harris Lockheed U-2 był w czołówce najbardziej intensywnych momentów zimnej wojny, tak bardzo, że pozostaje zamknięty w popularnej pamięci. Jednosilnikowy samolot odrzutowy przeznaczony do misji zwiadowczych na bardzo dużych wysokościach, zdolności wywiadowcze Lockheed U-2 były istotną częścią amerykańskich działań wojskowych i tajnych działań w erze Zimnej Wojny. Koszulka U-2! Sprawdź te w różnych kolorach, jak również innych samolotów. Kliknij tutaj: zaprojektowany przez legendarnego Clarence ’ a „Kelly ’ ego” Johnsona z prawdopodobnie niesławnej Skunk Works firmy Lockheed, U-2 był zdolny do imponujących wyczynów. Turbofan General Electric F118 osiągał niewielką prędkość maksymalną Macha 0,67, ale pułap serwisowy znacznie przekraczał 70 000 stóp. Oznaczało to, że U-2 był w stanie latać znacznie powyżej większości systemów rakietowych lub nawet radarowych swoich czasów, co czyni go prawie nietykalnym, tak że tylko nieliczne zostały utracone w wyniku działań wroga. Podczas gdy nie miał broni, prawdziwą bronią U-2 były jego Czujniki i Kamery. Były to jedne z najbardziej zaawansowanych, jakie kiedykolwiek wyprodukowano, biorąc pod uwagę ówczesną technologię. U-2 był stale aktualizowany i nadal lata w misjach do dnia dzisiejszego. Lockheed SR-71 Blackbird NASA to chyba najbardziej zaawansowany samolot opracowany w latach wieku i z pewnością jeden z najbardziej wydajnych samolotów wojskowych wszech czasów. Większość ludzi kojarzy Lockheed SR-71 Blackbird z 1980 roku, jednak jego historia operacyjna zaczyna się od wojny w Wietnamie. koszulka SR-71! Sprawdź te w różnych kolorach, jak również innych samolotów. Kliknij tutaj: koncepcja stojąca za SR-71 była prosta, a jednocześnie wyjątkowo odważna i ambitna: zbuduj strategiczny samolot rozpoznawczy dalekiego zasięgu, zdolny do prędkości przekraczających ze zmniejszonym przekrojem radaru, aby pomóc mu uniknąć wykrycia przez wroga. Zaprojektowany przez Clarence 'a” Kelly ’ ego „Johnsona z Lockheed’ s Skunk Works Division, SR – 71, jeśli cokolwiek przekroczyło oczekiwania. zaprojektowany do pracy z dwuosobową załogą, SR-71 jest napędzany przez bliźniacze silniki turboodrzutowe Pratt& Whitney J58-1 z ciągłym dopalaniem. Chociaż numery pozostają tajne, SR-71 ma prędkość co najmniej Macha Zasięg szacowany jest na 2900 mil morskich, a pułap serwisowy na ponad 85 000 stóp. SR-71 wycofał się ze służby w United States Air Force w 1998 roku i pozostał w służbie w NASA przez kolejny rok. Łącznie zbudowano 32 samoloty. Vought F-8 Crusader NASA the Vought f-8 Crusader został zaprojektowany, aby wypełnić ciekawą rolę—naddźwiękowy Lotniskowiec oparty na air superiority jet aircraft uzbrojony w działa lub armaty. Był to ostatni amerykański myśliwiec, który użył ich jako swojego podstawowego uzbrojenia, zyskując przydomek „ostatniego z myśliwców”. Chociaż hardpointy zostały później dodane do montażu pocisków, nazwa ta jest zasłużona. f-8 Crusader ewoluował poza tę rolę, ponieważ służył od 1957 roku do końca wojny w Wietnamie. Te same cechy, które czyniły z niego idealny myśliwiec o wyższości w powietrzu (a mianowicie zasięg bojowy 450 mil i prędkość maksymalna Mach również sprawiły, że był idealny do użycia jako samolot rozpoznania fotograficznego. Odegrał tę rolę znakomicie zarówno w kubańskim kryzysie rakietowym, jak i wojnie w Wietnamie. W dżungli Azji Południowo-Wschodniej stał się również znany jako” ciężarówka bombowa”, uderzająca w cele naziemne ze swojej bazy na przybrzeżnym lotniskowcu. Cessna a-37 Dragonfly Narodowe Muzeum Sił Powietrznych USA Cessna nie jest nazwą Zwykle kojarzoną z samolotami wojskowymi, ale a-37 Dragonfly wypełnił rolę, która stawała się coraz bardziej krytyczna w trakcie wojny w Wietnamie. Ukształtowanie terenu Wietnamu-wzgórza i dżungla-oznaczało, że bliskie wsparcie lotnicze było kluczowe dla sukcesu amerykańskich i ARVN. W ten sposób Wojskowe umysły po obu stronach zaczęły badać sposoby, aby to wsparcie było szybsze i dokładniejsze. Jednym z końcowych rezultatów było stworzenie lekkich samolotów szturmowych, takich jak A-37 Dragonfly. napędzany dwoma silnikami turboodrzutowymi General Electric J85, Dragonfly mógł uderzać szybko i mocno z promieniem bojowym 460 Mil. Stosunkowo zwrotny, okazał się idealny do rzucania się w trudne cele naziemne przed nacierającą piechotą i pancerzem. Uzbrojony w jednego .308 kaliber gau-2B/a minigun zamontowany w nosie, jego prawdziwe uderzenie pochodziło z różnych dział, rakiet, pocisków i bomb, które przenosił na osiem twardych punktów pod skrzydłami. Podczas gdy po zakończeniu wojny powoli znikał z znaczenia, rola A-37 nie powinna zostać zapomniana. Shenyang J-6 (Nazwa raportująca NATO: Rolnik) WikiCommons , komplikując dalej relacje między Hoa Chi-Minh i Mao Tse-tungiem, część chińskiej pomocy wojskowej dotarła do Wietnamu Północnego, aby odegrać rolę w tym konflikcie. Shenyang J-6 brał w tym udział. Bazując na MiG-19, który Chińczycy podziwiali za zwinność i zdolność skrętu, Shenyang J-6 wszedł do produkcji w 1958 roku. wydajność nie była kiepska: prędkość maksymalna 960 mil na godzinę i pułap serwisowy zaledwie 10000 metrów. Napędzany dwoma wapnującymi turboodrzutami Wopen 6A—wzorowanymi ponownie na Tumasky R-9 używanych przez Rosję-J-6 mógł dotrzymać kroku większości swoich współczesnych. Chociaż nie był zdolny do lotu naddźwiękowego, zwinny J-6 faktycznie przewyższał MiG-21 w walkach powietrznych ze względu na jego zwrotną konstrukcję i uzbrojenie oparte na działach. Choć występują w ograniczonej liczbie, nie należy lekceważyć ich roli w północno-wietnamskich Siłach Powietrznych. Mikoyen-Gurevich MiG-17 Mikojan-Gurevich MiG-17F w Muzeum Narodowym Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych. US Air Force Wietnam Północny rozpoczął wojnę z wieloma wadami, w tym brakiem wystarczającej mocy powietrznej do podjęcia walki w przestrzeni powietrznej wroga. Aby zaspokoić tę potrzebę, zwrócili się o pomoc do innych krajów komunistycznych, głównie Związku Radzieckiego. Częścią tej pomocy był MiG-17 Mikoyen-Gurevich, który mógł pomóc im utrzymać się, dopóki nie pojawią się lepsze samoloty. projekt MiG-17 rozpoczął się w 1949 roku, jako że moc konstrukcji skrzydeł w lotnictwie naprawdę wychodziła na pierwszy plan. Cieńsza i bardziej opływowa wersja popularnego MiG-15, MiG-17 wprowadził pewne poprawki konstrukcyjne w celu zwiększenia prędkości i zwrotności. Efektem końcowym był samolot napędzany silnikiem turboodrzutowym Klimov VK-1F o maksymalnej prędkości 711 mil na godzinę i zasięgu około 1200 mil. Uzbrojony w trzy działa-jedno 37 mm, dwa 23 mm-i do 1100 funtów bomb, MiG-17 sprawdził się zarówno w obronie powietrznej, jak i w walce z celami naziemnymi. Podczas gdy w miarę postępu wojny zastępowany przez inne samoloty, jego rola w początkowej części konfliktu była krytyczna. Antonov An-2 (NATO Reporting Name: Colt) WikiCommons Antonow An-2 nie jest zdecydowanie najszybszym samolotem wojny, ani nie jest najciężej uzbrojonym. Przechowuje niewiele, jeśli w ogóle, rekordów podczas tego konfliktu. Jest to jednak jeden z niewielu dwupłatowców, który widział wiele akcji podczas wojny w Wietnamie. Pomysł może wydawać się szalony, biorąc pod uwagę zaawansowany charakter innych samolotów zaangażowanych w Wietnamie, ale Antonov An-2 oferuje pewne wyraźne zalety, gdy jest prawidłowo używany jako samolot użytkowy. w stanie przewieźć do dwunastu pasażerów oprócz załogi złożonej z dwóch, napędem napędzającym An-2 był pojedynczy 9-cylindrowy, doładowany silnik promieniowy Shvetsov Asz-62IR. To dało mu prędkość maksymalną tylko 160 mil na godzinę i zasięg Około 525 Mil. Nie imponujące liczby, jednak prostota silnika i solidna Inżynieria sprawiły, że An-2 działa dobrze w niesprzyjających warunkach na odległym terenie. Może korzystać z krótkich, szorstkich pasów startowych znajdujących się w wietnamskim zapleczu, jest tani i łatwy w utrzymaniu oraz ma bardzo niską prędkość przeciągania. Samolot jest doskonale zwrotny z prędkością 30 mil na godzinę. De Havilland Canada Beaver w pobliżu mostu Gold Gate znajduje się samolot De Havilland U-6 Beaver. Departament Obrony siły komunistyczne w Wietnamie nie były jedynymi, które uznały zalety samolotu bush napędzanego śmigłem. US military and intelligence forces używali ich również do dostępu do bardziej odległych i niegościnnych terenów Azji Południowo-Wschodniej. Aby wypełnić tę rolę, zwrócili się do starego przyjaciela, De Havilland Canada Beaver. Po raz pierwszy wprowadzony w 1948 roku, Beaver jest napędzany przez pojedynczy silnik radialny Pratt & Whitney R-985 Wasp Jr., który pozwala mu osiągnąć prędkość maksymalną 158 mil na godzinę i zasięg ponad 450 mil. w połączeniu z wytrzymałą konstrukcją i możliwością startu i lądowania na stosunkowo krótkich pasach startowych sprawia, że jest prawie idealny do pracy w krzakach i tajnych operacji. Ten ostatni to miejsce, w którym wszedł do gry podczas wojny w Wietnamie: program CIA „Air America” szeroko wykorzystywał bobra w zaopatrywaniu swoich aktywów w kraju, transporcie personelu, sporadycznym rozpoznaniu i innych pracach szpiegowskich. Ta część wojny jest często pomijana, ale okazała się kluczowa w wielu sukcesach osiągniętych przez siły USA i ARVN. Sikorsky S-61R WikiCommons Sikorsky S-61R jest dwusilnikowym śmigłowcem JEDNOWIRNIKOWYM najczęściej używanym w rolach transportowych lub poszukiwawczo-ratowniczych. Oprócz swojej historii bojowej, S-61R ma również rozróżnienie jako pierwszy śmigłowiec, który wykonał bezstopniowy lot transatlantycki. To osiągnięcie podkreśla jedną z wielu zalet S-61R-jego imponujący zasięg. W standardowej konfiguracji (bez dodatkowego paliwa) ma zasięg 779 Mil. W połączeniu z maksymalną prędkością 165 mil na godzinę i pułapem serwisowym ponad 20 000 stóp można zobaczyć, jak wszechstronny i elastyczny jest S-61R. późniejsza wersja S-61r, HH-3e, stała się znana jako „Jolly Green Giant” podczas wojny w Wietnamie. Były one często używane do transportu wojsk lub zaopatrzenia, dając USA i ich sojusznikom zdecydowaną przewagę w szybkości i zdolności rozmieszczenia. Bell AH-1 Cobra dwa śmigłowce AH-1 Cobra stoją naprzeciw siebie, unosząc się na małej wysokości podczas wspólnego ćwiczenia szkoleniowego Sił Powietrznych i US Readiness Command Brave Shield XIX. SSGT Bob Fehringer AH-1 Cobra to dwusilnikowy jednosilnikowy śmigłowiec szturmowy, który zapoczątkował nowy świat wojny, w którym śmigłowce pancerne zapewniłyby bliskie wsparcie jako platformy broni do niszczenia pozycji wroga i pojazdów. Koncepcja ta okazała się potężna—wojsko amerykańskie nadal szeroko wykorzystuje śmigłowce szturmowe, a warianty AH-1 pozostają w służbie United States Marine Corps. zbudowany wokół silnika turbośmigłowego Lycoming T53-L-13, AH-1 został zaprojektowany dla załogi dwóch—pilota i drugiego pilota / strzelca. Z maksymalną prędkością 171 mil na godzinę i zasięgiem ponad 350 mil, AH-1 był szybki, aby dotrzeć tam, gdzie było to potrzebne. Uzbrojenie jest chyba najbardziej imponującym elementem AH-1S. Ta szybka i zwinna Platforma mogła przenosić dwa Miniguny 7,62 mm lub na przemian dwa granatniki M129 kalibru 40 mm w wieży działa. Były one uzupełniane przez wyrzutnie rakiet lub pocisków rakietowych, które mogły być zawieszone pod hardpointami zamontowanymi po bokach samolotu. W ten sposób uzbrojony AH-1 Cobra mógł uderzyć mocno i szybko, czyniąc różnicę w każdej bitwie. Boeing CH-47 Chinook U. S. Army Hawaii National Guard lotnicza przeprowadziła lot orientacyjny na śmigłowcach CH-47F Chinook do nowego programu rekrutacyjnego żołnierzy z 298th regional training institute, Bellows Air Force Station, Waimanalo Hawaii. Matthew Foster Chinook ma wyraźny profil, z tandemową konfiguracją wirnika, która jest łatwa do rozpoznania nawet dla tych, którzy nie są szczególnie zaznajomieni z helikopterami. I to właśnie ta unikalna konstrukcja pozwala mu tak dobrze wykonywać swoje kluczowe role: ruch wojsk, rozmieszczenie artylerii/sprzętu i zaopatrzenie. CH-47 Chinook może przewozić do 55 żołnierzy lub o łącznej masie startowej 50 000 funtów. Wynika to z jego konstrukcji wirnika tandemowego, a także silników. Dwa turbosprężarki Lycoming T55-GA0714A zapewniają prawie 5000 koni mechanicznych każdy. Z maksymalną prędkością do 196 mil na godzinę i promieniem bojowym 230 Mil, możliwości transportowe CH-47 były niezrównane w tym czasie. Uzbrojony w maksymalnie trzy karabiny maszynowe 7,62 mm, mógł również nieźle uderzyć, jeśli znalazł się pod ostrzałem. Działa od 1966 roku do końca wojny w Wietnamie, CH-47 Chinook jest bardzo godnym uwagi samolotem z epoki. Sikorsky CH-53 Sea Stallion Bosman 3rd Class Craig Rodarte ciężki śmigłowiec transportowy, Sikorsky CH-53 SEA STALLION to kolejny kultowy śmigłowiec wojskowy. W służbie w siłach amerykańskich od 1966 do chwili obecnej, są ulepszone i zaktualizowane odmiany nadal w produkcji. CH-53 Sea Stallion jest produktem wojny w Wietnamie, podczas której United States Marine Corp dostrzegł potrzebę ciężkiego śmigłowca transportowo-transportowego. we współpracy z inżynierami z firmy Sikorsky, CH-53 został zaprojektowany, aby zaspokoić tę potrzebę. CH-53, napędzany dwoma silnikami turbośmigłowymi General Electric T64-GE-413, ma prędkość maksymalną 196 mil na godzinę i promień bojowy ponad sto mil, w zależności od ładowności i konfiguracji. Podwójne drzwi montowane .Uzbrojenie stanowiły karabiny maszynowe kalibru 50, umożliwiające oczyszczenie pola dla ładunku do 55 żołnierzy. Używany najczęściej w Wietnamie do odzyskiwania zestrzelonych samolotów lub ewakuacji żołnierzy z pola bitwy, ten ptak wojenny jest ikoną udziału USMC w tej wojnie. Bell UH-1 Iroquois Spc. Justin De Hoyos wojna w Wietnamie jest czasami określana jako „wojna helikopterów” ze względu na znaczenie lotnictwa rotacyjnego podczas tego konfliktu. I być może żaden helikopter nie jest silniej związany z tą erą niż Bell UH-1 Iroquois. Nazywany Huey, ten samolot wojny wietnamskiej odegrał wiele ról w dziedzinie od jego wprowadzenia w 1959 roku i nadal pozostaje w ograniczonej służbie do dnia dzisiejszego. Podobnie jak AH-1 Cobra, UH-1 jest zbudowany wokół silnika turbośmigłowego Lycoming T53-L-11. UH-1 jest w stanie osiągnąć prędkość do 135 mil na godzinę i zasięg ponad 300 mil. „UH” oznacza „utility helicopter”, ale może być skonfigurowany do transportu wojsk lub jako okręt bojowy. W tej drugiej roli obsługuje kombinację karabinów maszynowych, dział i kapsuł rakietowych, w zależności od misji. Chociaż służył jako okręt bojowy w Wietnamie, najbardziej znaczącą rolę UH-1 odegrał w ewakuacji medycznej. Śmigłowce te miały lądować w samym środku bitwy, aby ewakuować rannych. Dla wielu amerykańskich żołnierzy w terenie, wyraźny dźwięk wirników Huey był najpiękniejszym dźwiękiem na świecie. iv| / iv| / iv| / iv| / iv| / iv| / / iv| / iv| / iv| / iv| / / YouTube iv| / iv| / iv| / 10. General Dynamics F-111 Aardvark Amerykański samolot myśliwsko-bombowy, zaprojektowany w 1960 r., łączy prędkość z niesamowitą zwrotnością. Jednostka wielozadaniowa, ale przeznaczona głównie dla Marynarki Wojennej. W 1996 rp. maszyny te zostały wycofane ze służby w amerykańskim lotnictwie wojskowym. Najnowsza wersje Aardvark, F-111C, jest jednak nadal częścią australijskiej floty Królewskich Sił Powietrznych. Wyposażony głównie w uzbrojenie do atakowania celów naziemnych i Mig 31 FoxHoundNaddźwiękowy samolot przechwytujący produkcji radzieckiej. Zaprojektowany w latach 1972-1981, aby zastąpić maszynę MiG-25 Foxbat, której brakowało zwrotności przy dużych prędkościach. W FoxHoundzie po raz pierwszy na świecie zastosowano radar ze skanowaniem fazowym, co powoduje że MiG-31 może zwalczać równocześnie kilka celów powietrznych znajdujących się w dowolnym położeniu, w tym na tle ziemi (wody).8. F-15 EagleMcDonnell Douglas (obecnie Boeing) F-15 Eagle jest samolotem dwusilnikowym, przeznaczonym do działań w każdych warunkach atmosferycznych. Udowodnił swą skuteczność bojową w starciach na Bliskim Wschodzie z samolotami syryjskimi nad doliną Bekaa w 1982 r. oraz w pojedynczych walkach powietrznych pomiędzy maszynami izraelskimi a syryjskimi MiG-ami. Izraelczycy na F-15 zestrzelili większość z 48 samolotów syryjskich, a sami stracili pięć maszyn. W 1981 roku izraelskie F-15 stanowiły eskortę rajdu na iracki reaktor Osirak pod Bagdadem. W 1991 roku amerykańskie i saudyjskie F-15 A i C zestrzeliły 34 irackie samoloty i 3 śmigłowce, tracąc dwa, zaś F-15E były używane do atakowania celów naziemnych głównie na głębokim zapleczu. W tym czasie za sprawą zestrzelenia kilku Migów-25 został nazwany przez pilotów "Foxbat killer". Ogółem w walkach powietrznych F-15 zestrzeliły około 100 samolotów i śmigłowców, tracąc co najmniej 8. Żaden F-15 nie został stracony w walce powietrznej. Do dziś piloci latający na F-15 zestrzelili 104 samoloty i śmigłowce XB-70 ValkyrieNorth American XB-70 Valkyrie (ang. Walkiria) – amerykański naddźwiękowy samolot eksperymentalny z początku lat 60. XX wieku, opracowany i zbudowany w zakładach North American Aviation w układzie kaczki z nowatorskimi, składanymi w pionie końcówkami skrzydeł. Celem programu, prowadzonego na zlecenie Dowództwa Strategicznych Sił Powietrznych USA (ang. SAC – Strategic Air Command), a złożonego jeszcze w latach 50., było sprawdzenie możliwości skonstruowania stratosferycznego bombowca strategicznego, zdolnego do latania z prędkościami zbliżonymi do 3-krotnej prędkości dźwięku (mach 3), a następnie wprowadzenie go do produkcji seryjnej pod nazwą B-70 (przewidywano wyprodukowanie 50 sztuk). Zbudowano 2 prototypy. Pierwszy z nich oblatano 21 września 1964 roku, drugi – 17 lipca Bell X-2 StarbusterBell X-2 Starbuster – eksperymentalny samolot amerykański zbudowany w celu zbadania charakterystyk lotu w zakresie prędkości od 2 do 3 Ma oraz zbadaniu wpływu bariery cieplnej na stateczności i właściwej sterowności samolotu lecącego z prędkościami dużo wyższymi niż prędkość dźwięku było tylko jednym z niewielu problemów napotkanych podczas doświadczeń w lotach z prędkościami rządu 3 Macha. Przy prędkościach tego rzędu bardzo ważną okazała się tzw. bariera cieplna, czyli poważne nagrzewanie się maszyny na skutek tarcia aerodynamicznego. Bell X-2 skonstruowany ze stali nierdzewnej i stopów miedzi i niklu, napędzany dwukomorowym silnikiem rakietowym XLR25 o ciągu regulowanym od 11 do 67 kN, oraz skośnymi skrzydłami, był przystosowany do działań w tak ekstremalnych warunkach. Był również zdolny do lotu powyżej mierzalnych granic atmosfery, na granicę przestrzeni MiG-25 FoxbatRadziecki samolot naddźwiękowy osiągający prędkość maksymalną odpowiadającą liczbie Macha równej 3. Zakładano dla niego różne funkcje, w tym przenoszenie pocisków manewrujących, jak również mały 5- do 7-osobowy transport pasażerski, ale głównym celem było stworzenie nowego samolotu rozpoznawczego latającego na dużych wysokościach oraz ciężkiego myśliwca przechwytującego. Produkcje seryjną rozpoczęto na początku 1969 r. Ogółem wyprodukowano 1190 MiG-25 – myśliwskie MiG-25 P oraz rozpoznawczo-bombowe MiG-25 R, w kilkunastu wersjach aż do zakończenia produkcji w 1984 SR-71 BlackbirdSamolot dalekiego zwiadu strategicznego. Zaprojektowany na przełomie lat 50. i 60. XX wieku na zamówienie CIA, eksploatowany przez CIA, NASA i USAF. Dwusilnikowy odrzutowy średniopłat w układzie delta, osiągający prędkość Mach 3 oraz wysokość 24-28 km, dzięki temu był nieosiągalny dla ówczesnych systemów obronnych. SR-71 był samolotem nieuzbrojonym, dwumiejscowym, w drugiej kabinie za pilotem znajdował się operator RSO, czyli operator elektronicznej aparatury zwiadowczej. Jej zasięg pozwalał na głęboką penetrację terenu przeciwnika bez konieczności przekraczania granic i naruszania obszaru powietrznego X-15Amerykański rakietowy samolot doświadczalny wyprodukowany przez firmę North American Aviation, na którym ustanowiono szereg rekordów prędkości i wysokości lotu, zdolny także do lotów suborbitalnych. Maszyna wykorzystywana przez amerykańskie siły powietrzne i NASA. W amerykańskim lotnictwie obowiązują dwie definicje lotu kosmicznego. USAF przyznaje odznaki astronautów wszystkim, którzy lecieli na wysokości większej, niż 80 kilometrów, a FAI ustaliło granice lotu kosmicznego na wysokości 100 kilometrów. Trzynaście lotów X-15 przekroczyło wysokość 80 kilometrów, a dwa z nich granicę 100 X-43ABezzałogowy samolot X-43A pobił w 2004 r. światowy rekord prędkości. Pomknął nad Pacyfikiem na wysokości 34,5 km z prędkością aż 11 tys. 200 km/godz., czyli niemal dziesięć razy większą niż prędkość dźwięku. X-43A to dzieło NASA, demonstrator nowej technologii, pozwalającej na uzyskiwanie prędkości hiperdźwiękowych, czyli ponad pięć razy większych od prędkości spalania paliwa używa powietrza atmosferycznego, dzięki temu nie musi dźwigać zbiorników z tlenem, ciężkich i grożących eksplozją, w jakie wyposażone są dzisiejsze rakiety. Mógłby zabierać na pokład więcej paliwa, towarów lub ludzi, w ciągu kilku godzin dotrzeć do każdego celu na naszej planecie i wrócić bez międzylądowania czy tankowania w locie. Mógłby również grać główną rolę w pierwszym etapie (atmosferycznym) wznoszenia statków i ładunków na Space Shuttle Amerykański wahadłowiec, używany przez NASA do umieszczania w przestrzeni kosmicznej sztucznych satelitów Ziemi i próbników kosmicznych oraz prowadzenia przez kilkuosobową załogę badań naukowych i eksperymentów technicznych na orbicie. Osiąga maksymalną prędkość mil na godzinę. Wyposażony w trzy potężne silniki główne (SSME - Space Shuttle Main Engine). Dodatkową moc potrzebną do startu zapewniają dwie rakiety na paliwo stałe, przymocowane po obu stronach tego zbiornika. Powszechnie wiadomo, że samoloty wojskowe należą do najbardziej zaawansowanych technicznie i drogich maszyn świata. Nic dziwnego, w końcu to lotnictwo decyduje o zwycięzcy i przegranym danej bitwy, a nawet wojny. Jakie są najdroższe samoloty wojskowe na świecie? Poniżej znajdziecie aktualne zestawienie. Kiedy w 1903 r. bracia Wright dokonali pierwszego udanego lotu samolotem, chyba nie przypuszczali, że maszyny te będą odgrywać tak ważną rolę w naszym życiu. Umożliwiają podróże z jednej części świata na drugą, rozwożą nasze listy, spryskują pola i wygrywają wojny. Typów samolotów wykorzystywanych w wojsku jest całkiem sporo – najdroższe z nich to myśliwce i bombowce. W poniższym zestawieniu znajdziecie 10 kosmicznie drogich maszyn. Oto one. 10. MiG-35 – 40 mln $ MiG-35 to rosyjski myśliwiec, który jest modyfikacją samolotu MiG-29, po raz pierwszy pokazany w 2007 r. MiG-35 jest napędzany przez dwa silniki turbowentylatorowe Klimov RD-33MK 9. Ciąg myśliwca wynosi 49,40 kN i zwiększa się blisko dwukrotnie po użyciu dopalaczy. Rozpiętość MiG-a wynosi 12 m, długość 17,32 m, a wysokość 4,73 m. Samolot lata na wysokości 18,9 km i bez dodatkowego tankowania jest w stanie przebyć odległość 2000 km z maksymalną prędkością 2,3 Ma. MiG-35 został stworzony z myślą o przetargu przeprowadzonym przez Indie na 126 samolotów, ale wtedy jednak wybrano Dassault Rafale. Dla utrzymania produkcji Rosja do 2020 r. planuje sama zamówić 48 MiG-ów-35. Samolot jest produkowany w zakładach lotniczych w Nożnym Nowogrodzie. Koszt pojedynczego egzemplarza to ok. 40 mln $. 9. McDonnell Douglas F/A-18 Hornet – 54 mln $ F/A-18 Hornet to legendarny samolot myśliwsko-szturmowy, zdolny do działań w każdych warunkach atmosferycznych, po raz pierwszy użyty przez Stany Zjednoczone podczas nalotu na Libię w 1986 r. Popularny „Szerszeń” jest natomiast produkowany od 1978 r. Samolot powstał na bazie Northropa YF-17 Cobra, który przegrał rywalizację z General Dynamics F-16 Fighting Falcon na lekki myśliwiec dla USAF i NATO. Początkowo planowano stworzenie trzech wersji: F-18A (zwrotniejszy of F-14), A-18A (zdolny do przenoszenia ładunków jądrowych) i TF-18A (treningowy). Ostatecznie zdecydowano się na jeden wariant, zbliżony do F-16. F/A-18 Hornet jest napędzany przez dwa silniki General Electric F404 i lata na pułapie 15 km. Maksymalna prędkość Horneta to 1,8 Ma. Rozpiętość skrzydeł myśliwca wynosi 12,3 m, długość 17,1 m, a wysokość 4,7 m. Pojedynczy egzemplarz produkowanego do dziś Horneta kosztuje ok. 54 mln $. 8. SAAB JAS 39 Gripen – 69 mln $ JAS 39 Gripen to szwedzki myśliwiec wielozadaniowy produkowany przez koncern SAAB współpracujący z BAE Systems. Nazwa samolotu została wybrana w publicznym konkursie w 1982 r., a oficjalna produkcja ruszyła w 1987 r. Symbol JAS to skrót od szwedzkiego Jakt – myśliwski, Attack – szturmowy, Spaning – rozpoznawczy, co podkreśla wielozadaniowość maszyny. Samolot jest dostosowany do międzynarodowych standardów. Producent ma ambitne plany kolejnych modyfikacji Gripena, tak by ten jeszcze długo służył w armii. Planowane jest zaopatrzenie samolotu w nową awionikę i radar AESA (JAS 39G/H), choć niektóre z modyfikacji sięgają daleko poza 2020 r. Obecnie Gripen znajduje się na wyposażeniu Szwecji, która użytkuje połowę zakupionych maszyn. Samolot napędza silnik Volvo Aero RM12 lub General Electric F414 (w zależności od wersji). Może wznieść się on na wysokość 18 km (na 10 km w 2 min) i osiągnąć prędkość 2 Ma. Rozpiętość skrzydeł Gripena wynosi 8,3 m, długość 14,1-14,8 m (w zależności od wersji), a wysokość 4,5 m. Pojedynczy egzemplarz kosztuje ok. 69 mln $. 7. Bell-Boeing V-22 Osprey – 70 mln $ V-22 Osprey to wielozadaniowy samolot pionowego startu i lądowania VTOL. Stworzono go, by misje, do których zazwyczaj stosowano śmigłowce, mogły być wykonywane przez maszynę o zasięgu samolotu z napędem turbośmigłowym. Osprey to pierwszy seryjnie produkowany samolot z obracanym układem napędowym z wirnikami o średnicy 12 m ulokowanymi wraz z silnikami i układami przeniesienia napędu w gondolach na końcach skrzydeł. V-22 startuje i ląduje jak śmigłowiec (silniki są ustawione pionowo), a na czas lotu silniki są obracane do pozycji poziomej. Samolot jest produkowany od 1989 r. i napędzają go 2 silniki Rolls-Royce AE 1107C-Liberty o mocy 6150 KM każdy. V-22 lata na wysokości 8 km, a standardowy zasięg zamyka się w 1600 km. Maksymalna prędkość samolotu wynosi 509 km/h. Koszt budowy jednego egzemplarza to minimum 70 mln $. 6. Dassault Rafale – 94 mln $ Dassault Rafale to wielozadaniowy samolot myśliwski ze skrzydłami typu delta, produkowany przez francuską firmę Dassault Aviation. Rafale jest przez producenta określany jako omni role, czyli może na polu bitwy sprawować różne funkcje (podobnie jak wspomniany wcześniej Hornet). Rafale jest produkowany w trzech wersjach od 1997 r. Rocznie udaje się ukończyć 11 egzemplarzy samolotów. Producent zapewnia, że Rafale jest w stanie lecieć z prędkością naddźwiękową bez użycia dopalaczy. Napędzają go 2 turbowentylatorowe silniki SNECMA M88-2, które rozpędzą samolot do prędkości ponad 1,8 Ma. Pułap Rafale wynosi 16,8 km, a zasięg zamyka się w 3700 km. Rozpiętość skrzydeł Rafale wynosi 10,8 m, długość 15,27 m, a wysokość 5,34 m. Cena jednego egzemplarza przekracza 90 mln $. 5. Lockheed Martin F-35 Lightning II – 116 mln $ F-35 Lightning II to jednomiejscowy, jednosilnikowy myśliwiec wielozadaniowy piątej generacji, opracowany w ramach projektu Joint Strike Fighter. Popularna „Błyskawica” jest w stanie przeprowadzać misje bliskiego wsparcia, brać udział w typowej walce powietrznej i bombardować cele. F-35 został oblatany w grudniu 2006 r., a od tego momentu wyprodukowano 116 jego sztuk. Docelowo mają powstać trzy wersje F-35 oznaczone literami alfabetu A, B i C. Pierwszy z nich jest już w służbie, a pozostałe dwa (F-35B i F-35C) zostaną wprowadzone do niej już w bieżącym roku. Myśliwiec jest napędzany przez silnik turbowentylatorowy Pratt & Whitney F135 i wentylator Rolls-Royce F-35B, umożliwiając ciąg 177 kN. Rozpiętość skrzydeł F-35 wynosi 10,65 m, długość samolotu 15,37 m, a wysokość 5,28 m. Samolot może osiągnąć prędkość maksymalną 1,8 Ma i osiągnąć pułap 15 km. F-35 jest pierwszym myśliwcem, który może wznosić się w poziomie. „Błyskawica” znajduje sie w siłach powietrznych USA, Wielkiej Brytanii i Holandii. Cena pojedynczego egzemplarza wynosi 116 mln $. 4. Lockheed Martin F-22 Raptor – 142 mln $ F-22 to prawdopodobnie najlepszy myśliwiec bojowy na świecie. Spokojnie można by poświęcić mu osobny artykuł, bo nie dość że zastosowano w nim najbardziej zaawansowane technologie, to na dodatek jest stosunkowo łatwy w eksploatacji. Raptor został wykonany w technologii stealth, ma uzbrojenie pozwalające na atakowanie celów naziemnych, prowadzenie wojny elektronicznej i nasłuchu elektronicznego. Samolot był produkowany w latach 1997-2011, kiedy to powstało 195 egzemplarzy (w tym 8 prototypów). F-22 ma dwa dwuprzepływowe silniki F119-PW-100 dysponujące ciągiem ponad 155 kN każdy. Rozpiętość skrzydeł myśliwca wynosi 13,56 m, jego długość to 18,9 m, a wysokość 5,08 m. Raptor może osiągnąć pułap 20 km i pokonać dystans 3200 km. Maksymalna prędkość samolotu wynosi 1,8 Ma. Cena każdego z Raptorów to średnio 142 mln $. 3. Grumman E-2D Advanced Hawkeye – 167 mln $ Hawkeye to pokładowy samolot wczesnego ostrzegania, stworzony z myślą o wszelkiego rodzaju misjach zwiadowczych i szpiegowskich. Jest naszpikowany technologiami – znajdziemy tu radar, system identyfikacji wróg-przyjaciel i system detekcji pasywnej. Samolot jest przystosowany do wszystkich warunków pogodowych i często jest stosowany jako latająca platforma wczesnego ostrzegania lub centrum dowodzenia. Hawkeye może być także stosowany do kontroli powietrznej obszaru działania lotniskowca, nadzór nad przechwytywanymi samolotami, naprowadzania szturmowców na cele czy zwalczania okrętów podwodnych. E-2D jest najnowszą wersją Hawkeye’a i napędzają go dwa silniki turbośmigłowe Allison T56-A-425 lub T56-A-427. Rozpiętość skrzydeł samolotu to 24,58 m, długość 17,56 m, a wysokość 5,58 m. Hawkeye ma zasięg ponad 2500 km i wznosi się na wysokość 9 km. Prędkość maksymalna, z jaką może się poruszać to 604 km/h. Cena jednego egzemplarza przekracza 160 mln $. 2. Boeing C17A Globemaster III – 206 mln $ C-17 Globemaster III to ciężki wojskowy samolot transportowy stworzony przez Boeinga. Jest on w stanie dostarczyć żołnierzy, maszyny wojenne czy sprzęt militarny praktycznie w dowolne miejsce na świecie. Jeżeli jest taka konieczność, to zrzuci oddział ponad 100 żołnierzy bezpośrednio na terytorium wroga. Ten transportowy gigant jest napędzany przez 4 silniki turbowentylatorowe Pratt & Whitney F117-PW-100, o ciągu 180 kN każdy. Samolot ma rozpiętość skrzydeł 51,74 m, długość 53,04 m i wysokość 16,79 m. Jego prędkość przelotowa wynosi 0,77 Ma, a maksymalna 0,8 Ma. C-17 wzniesie się na wysokość i bez tankowania w powietrzu pokona odległość 8704 km. Cena jednego samolotu to ponad 200 mln $. 1. Northrop B-2 Spirit – 700 mln $ B-2 Spirit to amerykański bombowiec strategiczny wykonany w technologii stealth. Jest niewidzialny dla podczerwieni, sygnału elektromagnetycznego i radarowego. Bez jakichkolwiek problemów może pojawić się na terytorium wroga i błyskawicznie go zbombardować. Początkowo zrzucał tylko bomby atomowe, teraz może znacznie więcej. B-2 przy bezpośrednim starciu nie poradzi sobie z myśliwcami, bo nie jest na tyle zwrotny. Dlatego najczęściej używa się go w nocy. B-2 swój chrzest bojowy przeszedł podczas operacji prowadzonych w Kosowie w 1999 r. Spirit jest napędzany przez 4 dwuprzepływowe silniki General Electric F118-GE-100. Rozpiętość skrzydeł bombowca wynosi 52,12 m, długość 20,9 m, a wysokość 5,1 m. Maszyna może pułap 15 km, a jej zasięg to 9650 km. Prędkość maksymalna to 0,85 Ma. Do tej pory powstało 20 egzemplarzy tego typu samolotów, każdy w kosmicznej cenie 700 mln $.

szybki i zwrotny samolot wojskowy